Τα νιάτα ζωγραφίζουν ένα χαμόγελο στα χείλη και δίνουν φως στο βλέμμα.
Η καρδιά δεν έχει ποτέ κανονικούς παλμούς μα πάντα ελπίζει.
Η λογική δεν είναι στα φόρτε της και καλά κάνει.
Όλα λύνονται, όλα θεραπεύονται, όλα περνάνε.
Βουτάς στη ζωή χωρίς ανάσα, δεν θέλεις να βγάλεις το κεφάλι σου έξω παρότι
κοντεύεις να πάθεις ανοξεία. Δεν σε νοιάζει, έχεις δυνάμεις.
Ο κόσμος μοιάζει όμορφος, δείχνει να θέλει να σε καλοδεχτεί.
Άγνωστα νερά αλλά πρέπει να δοκιμάσεις.
Κάθε νύχτα τα άστρα σου κρατάνε συντροφιά και υπόσχονται να σου δίνουν
συμβουλές και να σου δείχνουν το δρόμο.
Περπατάς αμέρημνος γιατί δεν έχεις λόγο να μην το κάνεις.
Διασταυρώνεσαι, χαιρετάς, προσπερνάς και συνεχίζεις.
Μια μέρα όμως σ'αυτή τη διαδρομή τα πόδια σου διστάζουν γιατί αυτό που
αντικρύζουν δεν θέλεις να το αποχωριστείς. Δεν θέλει ούτε κι αυτό και τότε
όλο και πιο συχνά η διαδρομή έχει στάσεις που κάθε φορά διαρκούν περισσότερο.
Σε κάποιους όμως αυτό δεν αρέσει και νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να πάρουν
τη ζωή σου στα χέρια τους.
Παράξενο, δεν τα είχες ξαναδεί αυτά τα πλάσματα. Μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά
οι ψυχές τους είναι μαύρες και το βλέμμα τους θαμπό.
Η γλώσσα τους είναι γεμάτη δηλητήριο και οι σκέψεις τους δόλιες.
Τα νύχια τους καλά ακονισμένα για να ξεσκίζουν τις σάρκες πιο εύκολα.
Καραδοκούν και επιτίθενται.
Μοιάζει επιστημονική φαντασία αλλά πίστεψέ με κάθε μέρα η φαρέτρα μου
είναι γεμάτη και έτοιμη.
Τώρα γελάω λιγότερο αλλά σκέφτομαι περισσότερο.
Το μόνο που μου γαληνεύει την ψυχή είναι η ώρα που θα έρθει το κάρμα να ξεχρεώσει.
Για κάθε προσβολή, για κάθε δάκρυ, για κάθε παιδικό χαμόγελο που έχασα.
Μια συμβουλή θα σου δώσω μόνο, αν τους δεις μπροστά σου τρέξε όσο πιο μακρυά
μπορείς.
Αλλιώς ετοιμάσου για πόλεμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου