Προσυπογράφω για την ελευθερία του ατόμου, είμαι εναντίον κάθε είδους
καταπάτησης των προσωπικών ελευθεριών αλλά υπερασπίζομαι το δικαίωμά μου
να γράφω ελεύθερα τις σκέψεις μου.
Αναρωτιόμουν λοιπόν σήμερα καθώς το βαρυτικό πεδίο με κρατάει δέσμιο
σ'έναν πλανήτη που περιστρέφεται με 1.674,4 χλμ./ώρα, μου φθείρει τα κύτταρα
και το σύνολο της υλικής μου υπόστασης, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τη βλακεία,
το μίσος, την εμπάθεια και τόσα άλλα προσόντα κάποιων που ενώ ο εγκέφαλός τους
εκφυλίζεται αυτά εξακολουθούν να διατηρούνται ζωντανά και ανανεωμένα.
Πως γίνεται όλα να περνούν σε φάση φθοράς και αυτά σε φάση διαφθοράς;
Ποιός σατανάς βάζει το χέρι του; Κι ύστερα σου λένε ότι δεν υπάρχουν ανώτερες
δυνάμεις.
Είναι εκείνοι οι αρχοντοχωριάτες (όχι του Μολιέρου, οι άλλοι), που δυό γυαλάκια
γυάλισαν στις τσέπες τους και νόμισαν ότι θα μας ........ όλους.
Πόσα δικαιολογητικά να δώσεις; Δεν είναι και για χόρταση.
Πόσα δεν πειράζει "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" να πεις;
Πόσο να το τσιτώσεις το νεύρο; Δεν είναι και λάστιχο.
Άδεια σακιά , περνιούνται για τον θησαυρό του μακαρίτη.
Έν αναμονή και με την προσμονή, μια μέρα η Σελήνη δημιουργώντας το υπέροχο
φαινόμενο της παλίρροιας... μια μαύρη τρύπα...έστω μια πύλη βρε αδελφέ! Να τους
ρουφήξει, να ησυχάσουμε.
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει συνήθως τελευταία...όσο ζω θα ελπίζω!!!
καταπάτησης των προσωπικών ελευθεριών αλλά υπερασπίζομαι το δικαίωμά μου
να γράφω ελεύθερα τις σκέψεις μου.
Αναρωτιόμουν λοιπόν σήμερα καθώς το βαρυτικό πεδίο με κρατάει δέσμιο
σ'έναν πλανήτη που περιστρέφεται με 1.674,4 χλμ./ώρα, μου φθείρει τα κύτταρα
και το σύνολο της υλικής μου υπόστασης, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με τη βλακεία,
το μίσος, την εμπάθεια και τόσα άλλα προσόντα κάποιων που ενώ ο εγκέφαλός τους
εκφυλίζεται αυτά εξακολουθούν να διατηρούνται ζωντανά και ανανεωμένα.
Πως γίνεται όλα να περνούν σε φάση φθοράς και αυτά σε φάση διαφθοράς;
Ποιός σατανάς βάζει το χέρι του; Κι ύστερα σου λένε ότι δεν υπάρχουν ανώτερες
δυνάμεις.
Είναι εκείνοι οι αρχοντοχωριάτες (όχι του Μολιέρου, οι άλλοι), που δυό γυαλάκια
γυάλισαν στις τσέπες τους και νόμισαν ότι θα μας ........ όλους.
Πόσα δικαιολογητικά να δώσεις; Δεν είναι και για χόρταση.
Πόσα δεν πειράζει "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" να πεις;
Πόσο να το τσιτώσεις το νεύρο; Δεν είναι και λάστιχο.
Άδεια σακιά , περνιούνται για τον θησαυρό του μακαρίτη.
Έν αναμονή και με την προσμονή, μια μέρα η Σελήνη δημιουργώντας το υπέροχο
φαινόμενο της παλίρροιας... μια μαύρη τρύπα...έστω μια πύλη βρε αδελφέ! Να τους
ρουφήξει, να ησυχάσουμε.
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει συνήθως τελευταία...όσο ζω θα ελπίζω!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου